Estampa invernal de a Mesa os Tres Reys, en do a ñeu parixe abrazá a estatua de San Francisco Javier, y a vista se pierde entre os infinitos picos cheláus...
Calma en o cobalto.
Zarran o camín un manto de ñeu y l'ausín cortante.
Paso a paso, cruxe a ñeu en a puyada.
A Mesa os Tres Reys se alza distante.
O Pirineo duerme, o corazón late. Os mons guardan silencio.
Plega l'alba y o sol tímido se asoma, pintando de oro a redolada.
O gigante de peña encoge l'alma.
¿Cuál será o secreto que oculta con tanto celo...?
¡Ye a paz de a Mesa, con su blanca mirada!
Imagens cedidas por Fernando y Jesús: Pirineos Wilderness